мастило (имн.) - и (сврз.)

Татко најчесто пишуваше со мастило и со перо, на дрвена перодршка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој се врати кај масата, го брцна перцето во мастилото и напиша: „До иднината или до минатото, до едно време во кое мислата е слободна, кога луѓето се разликуваат еден од друг и кога не живеат сами - до едно време во кое вистината постои и она што е сторено не може да биде отсторено:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Газда Таки седеше и пишуваше на својата работна маса од масивно лакирано дабово дрво на која имаше многу хартии, мастила и пера за пишување.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Едни пишувани со молив, други со мастило и врз нив имаше дамки од крв.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)