На масата ме чекаше вообичаено писменце, како што секогаш правиме кога некој ќе излезе, а претходно не го соопштил тоа: „Ние, со татко ти, отидовме во Драмски, а потоа најверојатно ќе седнеме кај Крап во кафеаната.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го оставив куферот и се вратив во дневната соба каде Изабел седната на трпезариската маса ме чекаше со две чаши и едно шише со интересна форма.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Немој да нè чекаш, ќе се задржиме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)