- Кажи сега, Петре, кое добро те донесе? – му рече дедо ми откако мама ги крена филџаните секому пооделно велејќи му „На здравје!“ на што секој пооделно ѝ одврати со „Здравје да имаш!“
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Не додржа: низ образите ѝ потекоа две шурки и мама ги бришеше со левата дланка...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Додека вака размислував, го допија кафето и мама ги крена филџаните.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Очите ѝ стануваа сè поголеми - се насолзуваа, а мама се воздржуваше да не заплаче.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Мама слушаше внимателно.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Или: - Мама ги соблече жирафата и мечката. А што прават оние што го слушаат вака да зборува?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)