мака (имн.) - има (гл.)

Мака имам само со месото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Кажи со што да ти помогнеме, татко... Што мака имаш... Нели реумата ја излечи, ти помина...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Големи маки имаа додека ѝ ги откопачија раширените корења.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Беше крај на месецот. Знаевме какви маки има таа во тоа време, кога не ѝ стигнуваа пари ни за леб.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Триста маки имавме додека ја научивме и сестра ми да јаде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Татко ми ме затекна така замислена и ме потпраша што мака имам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Обично нему не му се доверувам оти мислам дека нема да може да ме сфати, иако мајка ми постојано ме убедува дека имам разумен татко кој го разбира децата и може лесно и брзо да им реши многу проблеми кои им се чинат нерешливи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)