ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Убави, милите лисичиња зелени, мили, мили милиии!“ — се разговараше Нешка, се разговараа две китки која од која поросни, помлади, поцрвени, поубави, а мислите на Нешка ѝ беа таму далеку во планината, во Зелка, во Ѓурѓишта, во Ѓурѓовиот камен, Козјак, Трибор, Перун, негде, негде во Рожденската или Книнската планина, каде што он, тој мочко нејзин, бере дрва со магарињата и нови, нови, стопати поубави китки ќе и донесе нејзе да ја израдува, оти преку нив таа го имаше и го чувуваше самиот него.

Трајко и Куле го зедоа Бошевото магаре и приквечер Трајко го однесе Адема дома и му го растовари на Муарема пред кулата, за да го лекува анката две три недели.

„Значи осум ми даваш“, рекол Итар Пејо, се качил на едното магаре и ги потерал магарињата.

Се зачудил ама и се израдувал Итар Пејо што сите магариња му се на број и пак се качил на едното магаре и пак ги изброил.

Кога чул човекот така, се свртел, ги избројал магарињата и видел дека се осум.

„Вака и вака. Стопанот ми даде осум магариња и јас едното го загинав!“.

„Ќу-укш! запре две магариња и еден селанец, најверојатно исто така од Блатието, зашто беше натоварен со трска за правење рогозини од шамакот.

И магарето и козата се вратиле во пондилата. И кокошките во дворот се присобрале - претаат.

Истрчувам пред магарето и полека го вртам накај ливадите.

Работна сила – само двајца. Среќа, се раѓал афионот, а друго од стока имале само коњи, магаре и два вола.

Се помислив, помислив и ги одврзав кравата и магарето. Го качувам Ѕвездана на магаре и тргнуваме.

Ѕвездан лежи, пресвиснат на магарето и ништо нѐ гледа што правиме. Во некои други места е занесен.

Потеравме за в село. Одиме по магарето и само липаме.

Качи го на магаре и добитокот го носи од дома, добитокот го враќа дома.

Господе, си зборувам, дали го закопаа Дончета Спикоски и кај го закопаа, ако го закопаа, си велам, и ги водам магарето и кравата.

После, го доведе магарето и го товаривме Ангелета мој.

Ги одврзувам кравата и магарето и си ги земам децата.

Нешто ми се прислушува: во јалицана како да ми врват луѓе, а долу во пондилата првкаат магарето и кравата.

А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.