луња (имн.) - да (сврз.)

Луњи да кршат и да не го скршат Земја да се тресе и луди ветришта и суводолици тоа да расте над нашата несреќа високо - На него да се обесиме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Како се раздени — како луња да поминала низ мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)