луѓе (имн.) - оди (гл.)

Луѓето одат и идат, со часови полнат по некоја посатка, по некое стомне, по некое билначе, кој има пластично полни пластично, а жедта не се заситува.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По нејзиното заминување, луѓето одеа на местото каде што пукаше војската да видат што е станато и идеа со ифрит во душата велејќи: по никакви качаци не пукала војската, туку вежби си правела...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Некои луѓе одат низ животот со остатоци од блујавица на усните.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Божем случајно се среќава со еден абдал и како божем нешто да му рече, да не му рече, не можев добро ни да видам ни да чујам, а во меѓувреме се надјов да гледам што се случува еден друг ден изутрината кога луѓето одат в црква.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Без бучава, без врева, без викотници, луѓето одат на работа, секој зафатен со своите секојдневни грижи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Настанува психоза, ментални конфликти, безрбетност, ретардираност, деструктивна контемплација па луѓето одат во сесема друга спротивност, ирационалност, зошто не можат да ги контролираат блудните апетити.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Луѓето одат по него, му ја држат пушката и го молат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)