ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Литературата на времето на смртта го овоплоти единството на „трупот како Севишен” и „секојдневната беда”.

131. Словакот Павел Јозеф Шафарик (1795-1861) е истакнат словачки и чешки филолог и етнограф, чии најзначајни дела се: „Историја на словенскиот јазик и литература на сите наречја”, „Словенски древности”, „Словенска етнографија“ и др.

Проблемите при изучувањето на историјата на преведување во етапи George Steiner, во книгата After Babel, литературата на теоријата, практиката и историјата на преведувањето, ја дели на четири етапи.

Дури и литературата на Партијата ќе се промени. Дури и слоганите ќе се променат.

И Татко и Камилски не можеа да се сложат се тезата произлезена од балканската литература на времето, која имаше влијание врз институциите на идните времиња, во врска со терминот на курбанот дека постојат два света помеѓу коишто нема и не може да има вистински допир, ни можност за разбирање, два страшни света осудени на вечна војна во илјада облици..., потоа еуфемизмот на пеколната неслога, повикот на незапирлива борба со ветување дека курбанот, односно прекрасните жртви ќе бидат залог за поубав живот на некои далечни поколенија.

Наспроти нашиот упатен аналитичар, остануваме резервирани во однос на ставот дека ЛИТЕРАТУРНАТА ДИЈАХРОНИЈА може да обезбеди алиби за задоцнетите и преживеаните форми на епското раскажување.

Во споредба со фолклорно-племенската литература на Таџикистан, нѐ теши нашиот соговорник, српскиот егзотичен писател и литерарен херој се котира сосема добро.

Актуелни активности како писател: Претседател на Собранието на Друштвото на писателите на Македонија; Уредник во Издавачката куќа „Дијалог“ од Скопје; Главен и одговорен уредник на Македонски книжевен гласник „Синтези“; Член на Уредувачкиот одбор на едицијата „Македонска книжевност 130 тома“, на македонски и англиски јазик и на антологиски избори на македонската литература на седум јазици; Раководител на проектот „Македонски книжевен лексикон“ (од Св. Климент Охридски до денес), Институт за македонска литература; Член на Организациониот одбор на Меѓународната манифестација „Рацинови средби“ во Велес; Бил: Претседател на Советот на Струшките вечери на поезијата (1979); Претседател на Друштвото на писателите на Македонија во два мандата (2000 – 2002) и (2002 – 2004);

Член е на: Руската академија на науките и уметностите Друштвото на писателите на Македонија Македонскиот ПЕН Центар Здружението на новинарите на Македонија Поетски книги - “Слика што согорува”, “Мисла”, Скопје 1974.

Посува и поковчеста отколку што ја знаеше потсетуваше на стара и строга мома од литературата на деветнаесеттиот век и беше вистинско чудо зошто не креска кога говори туку има мек и по малку тажен глас натопен со збунетост. „Вистина е“, му рече. „Јован е на лекување.“ Отец Симеон се наведна гмечејќи ја допушената цигара со врвот на својот чевол.

Затоа тие заземаат толку истакнато место во литературата на христијанскиот период врзана за црквите, како во Богородичната црква во Париз на Виктор Иго.

Прозата на Б. Варошлија „произлегува од еден говор кој почнува да се раѓа сѐ понагласено во нашата јазична практика во урбаните средини, расказите на В. Малески се градени врз одредени говорни ситуации во кои се еманципира еден јазик на чаршијата, на градот, од говорот на руралните средини со кои е сѐ уште во силен контакт, литературата на С.Попов произлегува од јазикот на селото кој е затекнат во една конзервирана состојба итн.