Мамо-о... - ѝ го пружи детето безволно листот со стихотворбата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Трчаше по гостите (без оглед на раса, вера и нација), со такт и елеганција, се мушнуваше низ редот на протоколот, ќе им втурнеше в раце фотографија со трн, а за возврат бараше ливче од нив, ливче со потпис, со збор, со слика, со било што и било како.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
За плаќањето, Тоде Нунко му даде ливче со сумата на Иван Џон Сатиноски.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Реков веќе, следниот ден, по онаа ноќ кога ги читав листовите со кажувањата на Никола Поцо, го сретнав уште претпладнето.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Еве, како загубив уште еден лист: момчето што седи до моето девојче ме зграпчи и го стутка листот со малечки тркалца.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
На трпезариската маса на која немаше ништо оставив ливче со лого од конференцијата на кое пишуваше „извинете“.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Полека ги затвора очите.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Чекори бос по дождовна роса, се радува на лисје со пуштена коса.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Го извади листот со заветот на дружината и напиша уште една точка: „Да се мрази непријателот.“ ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Партијата на власт (меланж од Хард-рок тепачишта до тнр. „елитисти“), либерали-ротаријанци што не им пратиле ни пет кила леб на нивните сограѓани од Шутка, на пример, потенцијални нови центри на моќ збутани во екстремно жолти списанија, второкласни спортски клубови, море пиратирани филмови, телевизии ко видео-клубови - инертни и предвидливи, најнепрофесионалиот балкански државен весник „Н.Макетонија“ („Темница“ - популистичка глупарија, „Мртовечки здив во огледало“ - „независен“ лист со компактно најступидните колумни во историјата на новинарството) - тоа е духот на оваа средина?! Се препознавате?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)