лист (имн.) - во (предл.)

На празниот лист во машината за пишување, една вечер, напишав: „Мислата на бунарот ми стана принудна“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше човек на околу шеесет и пет години, облечен во ново, со син костум на себе и вратоврска со еднододруго аплицирани јаворови лисја во силни бои и паларија со боја која наклонуваше кон кафеаво.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Првиот внатрешен лист беше изнашаран со многу цветови, срца и прашалници - со разнобојни фломастери.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа беше сосем обична тетратка од сто листа со линии.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Понатаму, на секој лист во првата редица беше напишано по едно прашање.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пред нив девојче го собира попаѓаното лисје во паркчето и си потпевнува: Et la vie et l'amour...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Песно, изгубен еден сон или одронет само во чудното невреме или во оној моментен мир омеѓен со ножевите на молњите носи дожд тоа суморно течење на денот кон нашиот осамен остров поплава една носи тој летен ветер што ја капе својата жолта грива од лисја во меката прашина.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Од пеењето ќе му пукне малата душичка и тој, со капка крв на клунчето, ќе се стркала од лисјето во бујната трева.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Токму кога разочарано се подготвуваше да замине, некој му тутна ливче во рацете.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Начинот на употреба - испечатен на лист во коверт од кој се смее неговиот лик. И со златни букви е испишано: „Лечам од сѐ, освен од љубовна болка“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А Јон само се тресе. Ко прат, ко лист во гора се тресе и му штракаат вилиците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се случувало праските да пуштат чудни, призрачни, некако проѕирно зелени ливчиња во декември, напролет да се исушат, без цут.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Цифрите на ИСБН 978 929068 2387 на Практикумот соодветствуваа на она што Ема Ендековска скришум го забележала на едно ливче во домот на госпоѓа Мариела.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имав еден број анотации. Последното што сум го напишала на листот во машината беше еден испис од Библијата: „Кажи ми ти, кого го сака душата моја!“
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ја поттргнувам машината за пишување со листот во неа и, онака, замислено, гледам во последната реченица од незавршениот текст: „Тука се поставува прашањето...“
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Задоволно ги протри рацете и веднаш стави бел лист во машината за пишување.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сенката од лисјето во убави дамки се шаренееше околу неговите жолти чевли.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Живеат градови со ѕидини од копнеж, суви лисја во мислите на стари жени, зими на слободата, феникси крај каминот, луѓе што чекаат во ред да ги отворат кориците и да стават потпис во Книгата на смртта.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Само под неговите чевли ќе шушкаат лисјата во улицата со темни дрвореди.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во текот на годините тој гордо присуствуваше барем на десетина вакви отворања додека угледот на Џоен полека но сигурно растеше до својето сегашно угодно ниво меѓу колекционерите во областа; ова секако ќе му биде последно, како што и многу други неодам­нешни настани нужно беа, што тој го сфаќаше или едновремено со нив или ретроспективно: неговото последно лето во нивната викендичка на островот Фенвик, последниот метеорски дожд, последниот сет тенис кога неговата сла­бост ескалираше, последната величествена октомвриска промена на бојата на лисјата во „нивната” долина, а сега, по сѐ изгледа, и неговата последна посета на овој убав град.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Значи нѐ обзема есента а под моите прсти лисјето на времето лета како лисјето во градината.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Шушлакот шуми по сувите лисја во шум на сеопфатна тишина што доаѓа оддалеку.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Квечерина да е. Таму, на прагот од утро и ноќ се споиле годишните времиња и под партитурите на карпите вирее неродена ливада- булка до булка успиена, лист во лист нанижан и затворен.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Листовите во неа поделени на бели, жолти и сини.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Некако истовремено и јас ги слушнав гласовите на мајка ми и на двете тетки, потоа крцкањето на гранките и шушкањето на лисјата во близина, па видов како прелета една светулка над нашите глави, па го здогледав чичко Љубе како нѝ се приближува и...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И веќе ништо не гледав и не слушав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)