Одовде до Секуловци десет чекори место е и за едно „свети боже", свети крпки, венчаетсја раб божи Илко со рабина божја Доста, сегда и нинје и приено и во вјеки вјеков амин", и .. . клоп ! ... три лири во џепот, бадијала ли е ? . . .
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Околу 150.000 турски лири во готово и други вредности, како и поважните документи и книги, биле спасени 126.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Да си одиме, вели Костадин Дамчески и правејќи им пат на Тахир бег и на Мустафа Салиоски, (кој поминувајќи покрај Лазора и оставајќи лира во неговата рака вели Утре пак ќе дојдеме) му вели на Лазора Гледај побрзо да оздравиш, Хаџи Ташку сигурно зна дека сакаш да се сретнете.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На чардакот остануваат сами Максим, кој откако ги испрати тројцата до скалите се врати и седна на столот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ама не е лесно да пренесиш од Бугариа илјадници пушки. Затоа, вела, сами да се спремате.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А гледате ли моата куска? — Ја поткрена малихерката. — Ете, за пет лири во Софија а купи, како секира шо купуаш на пазар. Та и вие.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На збогувањето го одврза ќесето, и како што беше адетот, ги дарува двете деца по три дири, сестричињата од Мирчета по две, така што при самото излегување на Мирчета од дома, на Мирчевица ѝ оставија десет лири. A со десет лири во тоа време се живееше десет месеци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)