лет (имн.) - кон (предл.)

Во таа синевина беше содржан летот кон небото, сите наши бегства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Последната реченица во Портретот на уметникот во младост упатува на таа замена, која е направена без страв и чувство на вина: “27 април: Стар мој татко, стар мајстору, поддржи ме сега и секогаш на добро место”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Климент Камилски со големо внимание и восхит го слушаше Татко како му раскажува за неговите кадиски студии во Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мојата мајка ја оставија, како невеста на мојот татко, на брегот од Езерото, сиот живот да копнее,како птица отфрлена од јатотото, за небескиот лет кон Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како да беше скршено едното крило за лет кон Истанбул.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Икар паѓа во својот лет кон сонцето (Ра овде дава убав премин со тоа што е бог-сонце) и станува Тот, кој го надоместува таткото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но кога, конечно, јоргованите расцутеа и кога опојната миризба се рашири околу бисерните води на реката, тој се пренесуваше во рајската градина на своето детство, кај својата мајка која не престануваше да го повикува во својот скршен лет кон изгубената рода...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го бараше својот пат помеѓу мајкиниот лет кон Турција и татковиот повик за останување...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)