Ме сковал ледот  И мене и брегот, во тешка зима  Ме гуши ледот, ме леди снегот  Во леден свет од мори и чуда.
               
             
           
            
            
              „Сонети“
               од Михаил Ренџов 
              (1987)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Вирее и таму кај умираш,  на полиња распослани и брегови,  под лед и под тежина,  како билка лековита, под коров,  додека го корнеш и во истиот миг  или ја собираш за да се удвојува  или исчезнува.
               
             
           
            
            
              „Портокалова“
               од Оливера Доцевска 
              (2013)