леб (имн.) - се (зам.)

За делнички и аргатски денови леб се месеше од мешано - пченично, ‘ржано и пченкарно брашно и пешниците се печеа во добро загорената фурна, поставена скраја од дворот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Лебот се јаде?!“, рече несигурно логотетот. „Токму така, пресветол. Следниот збор е јаде.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Пред лебот се крстат, велам, а по јадење ги собираат трошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А лебот се испарува, како нечија душа да се испушта оттаму. Ќе се пресегнам и нема ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
10. ЛОШИ АРНИ - НАШИ СМЕ СИ - такво родољубие штом се рече од црно брашно леб се меси за најбел сомун да се пече...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Стотици и стотици, илјади килограми леб се фрлаат дневно.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
7. кога се враќав од јапонија како да се враќав од иднината каде што се во полн замав курсевите по интерпункција на изненадувањата и каде што гравчето на леб се мачка а не како кај нас што се крка со лажица гравчето наше насушно на леб се мачка јапонското гравче
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
И покрај сета бесмртност трошка леб молам ('Лебот се гледа со очи!') еден добар, една добра, едно добро за душа на оној кој ја презира златната средина оној кој се чувствува удобно во сопствената природа и лебди леко, глатко глето клепка врз клепка - лебедова свила по рабовите на смртното случајно жив фанатично осамен благодарение на предрасудите за природното и вештата заблуда дека живее во заедница а не сам, самотен!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)