лага (имн.) - е (гл.)

Лага се признаниците, лага е стравот, лага е осаменоста.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И тогаш беше кога, без заобиколување, ми го рече она: „Лага е“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Лага е, си велев лежејќи во креветот на грб, со рацете прсти во прсти под тилот, ако не е лага, тогаш зошто воопшто имал потреба да го каже тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Лага е, ми рече по два дена и Владе Кочов, и тоа совпаѓање го доживеав како шок.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Лага е тоа што го говориш. И сепак ти ме привлекуваш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Лага е да сме Болгари, и Срби да сме, лага е, Македонци сме, народ сме, а денес веќе нација...
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Дури викале народот така: „лага е, лага е“, момчето беше засукало ракајте од обете раце, та како да црпеше жито одземи и клаваше на вреќа, така му 'и црпеше збороите од народот што 'и велеле: „Лага е, лага е“ и со голема брзина 'и клавал во вреќата и штом беа замолчиле народот, беше ја зашил вреќата и беше ја врзал јако, та ја остаил едната.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ајде нека ти е честита и вековита!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На вторио кажал за царицата оти е продало зајак и је удрило муур на бутот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)