Факт е дека овие испреплетени линии како некакви митски лавиринти водат кон една средишна просторија, ќелија на избавувањето; во случајот на Леонардо веројатно се работи за неговото сопствено контемплирачко јаство како средиште на светот...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)