куќичка (имн.) - на (предл.)

Ваква таква, таа му а отвори куќичката на Боцета, а вие ќе и виете по дирата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некои велеа дека живее во мало куќиче на крајот на градот, сето обраснато и обвиткано со бршлен и анамска рака, покрај која минувала браздата што доаѓа од стерната на Аузо (така го викаа изворот што се наоѓаше под високиот рид исправен над градот).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога одам во Влае, неизоставно ја посетувам неа и дедо Роман.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го одврзавме од куќичката и тргнавме надолу по улицата кон куќичката на баба Стеве.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А после само тие двајца можеа да речат дека оваа куќичка на планината е нивна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја најде тука, пред себе, речиси исто онака блиска, како што му беше и онаа куќичка на крајот од селото, но оваа тука сега имаше некаква чудна предност со тоа како изгледаше во овој снежен ден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
МАРТА: Домаќинка е, пазарела... и, така, си доаѓа дома со испазареното и влегува во скромничкана дневна од скромничката куќичка на скромничкиот Џозеф Котен кај што овој ја сместил...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа не ја ни осетува нејзината тежина додека ја изминуваат Ѓуро Ѓоновиќ сѐ до малечката куќичка на мајка Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Грижите не ѝ дозволуваа да ја замајуват споредни мисли, снегот беше и тука пред влезот до колена, а дрвата добиени преку социјални грижи што останаа зад баба Петра беа крај оградата на фабриката, до самата куќичка на Мурџо.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Слично на полжавот, тој своето лигаво минато го остава зад себе како невидлива, проѕирна трага, а иднината му стрчи на грбот како куќичката на полжавот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа сега продолжете по својот пат, односно, навратете до продавницата и купете еден неизрежан клуч.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од прозорецот секогаш сѐ исто се гледа: пругата што завива зад ридот, куќичката на скретничарот и големата топола пред неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)