куче (имн.) - е (гл.)

Господинот Гроздановски, набљудувајќи го истражувачкото поведение на кучето, малку се разочара плашејќи се дека кучето е рамнодушно кон него и дека е во потрага по нешто што треба да ја задоволи неговата себичност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
ЗАФИР: (Влегува задишан). На здравје да ви е вечерата!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Чичко, пушти го. Кучето е мое, моли детето зад него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еве еден пример. Зборот „слободен“ сѐ уште постоеше во Новоговорот, но можеше да биде употребуван само во такви реченици какви што се „Ова куче е слободно (нема) од болви“, или „Овој стол е слободен“, односно не е зафатен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
КОСТАДИН: Ха, ха, ха!... Куче е тој! Куче чорбаџиско! Право вели дедо Насте!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Наведуваше примери: кучето е способно за полово општење во втората година, а живее просечно дванаесет години; коњот, кобилата, говедата, способни се за полово општење во третата година, а живеат просечно дваесет години.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога Пол им рече: „Ох, да. Кучето е многу битно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)