кутија (имн.) - со (предл.)

Двајца мажи седат на масата, работејќи, со главите наведнати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Потоа ќе ги забележите стаклените шкафови што содржат импресивна колекција на прибор за пушење и предмети во врска со дрога, од разни цевчиња до шампон од марихуана, „liquid XTC“ и смарт друг прашоци, плус две големи кутии со кондоми.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
После им ја даде кутијата со тутун и почна да се извинува: - Ми се смачи сам да седам.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еве ти ја кутијава со динамит... Обиди се дали би можел да го погодиш возов... Само внимавај, откако ќе заминеме...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Најпосле мудурот проговори! — Што мислиш, Сефко, по оваа работа?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Прочитав, мудур ефенди, ама не ме израдува многу — му одговори кратко јузбашијата и, седнувајќи на покажаниот стол, ја извади кутијата со тутун, та му понуди на стариот Арслана.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сите тие се мазни и овозможуваат успешна трансмисија меѓу кутијата со моделот и површината на оригиналниот предмет. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 99
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Извади тенеќиена кутија со тутун, без да брза завитка цигара.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Грдан ја зеде кутијата со маслинки и појде кон кујната во нишата, а Горда му грабна една со два прста и ја лапна како цреша, па си ја прибра чашката в скут, се истегна на столот и си ги крена нозете на масичето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А тоа беше ова: штом ја отвори кутијата со храна, го почувствува парфемот на Рози и веднаш го обзеде чудна, апсурдна и фантастична мисла.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Фустаните беа толку погодени што можев да ги однесам в град и на нив добро да заработам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тој ден Даскалов ми донесе повеќе пакети млеко и јајца во прав; тенекиини кутии со месо, детска облека, па дури и фустани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МИТРЕ: Нека ги товари Панде пљачките и ќе излеземе. (Вади кутија со тутун).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сламарица, мангал, стар можеби како и Адам, мало како детска играчка масиче претрупано со клешти, чеканчиња, клинци и конзервени кутии со боја и туткал.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Винсент Грум,авторот на романот „Форест Гамп“ по кој американскиот режисер, Роберт Земикс го сними истоимениот филм, се прослави по прочуената фраза: „Животот е како кутија со чоколада. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Има и кутија со многу мали предмети - има една џива што се тетерави по цилиндарот додека тој се врти, потоа зад нив има едни ротирачки маскирани вртлози со лице на инсекти што ви се плазат, потоа ги има оние мали спирали и пламенчиња, и некои други нешта што се случуваат.”
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дење растоварале вагони, вели, некои стоки за војските растоварал, вели Огнен Ѓорго, и кутии со јадење, затворени некои кутии, запечатени, вели, така го чувале јадењето за да не се расипува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Татко ја погледна кутијата со лупи и не можеше да разбере што се случило во Париз, макар што претпоставуваше дека Камилски ги потрошил парите за операцијата за купените три сандаци книги, а со лупите од различен, прогресивно посилен диоптер, мислел да ги чита книгите, како што ќе му се намалува видот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа беше движење кое - ако некој сѐ уште размислува на таков начин - потсетуваше на благородник, од осумнаесеттиот век кој ја нуди својата кутија со бурмут.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Виде соба осветлена со свеќа, со простран кревет покриен со бел покривач и се виде себеси, како дете од девет или десет години, како седи на подот, тресе една кутија со коцки и возбудено се смее.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се сетив на кутијата со таблетки. Најдов аспирини со непоминат рок.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
За секој случај се свртив кон оној, неугледниот, качен на кутијата со пијалок.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Едно мало човече, кое дотогаш го немав сретнато, довлечка од некаде кутија со пијалок и се качи на неа само за да може да ме потчукне по рамото во знак на охрабрување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На полицата ја сместив и кутијата со колачи што ми ги припреми мама пред моето поаѓање за Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа беше само чиста кутија со ништо друго освен душек.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Единствениот контакт што ги имав со човечки суштества, беше пет пати дневно, кога можев да слушнам како некој доаѓа низ ходникот, го отвора, “свинското грло” и ми подава храна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас ќе речев, „Може ли да добијам нешто за читање?“ Тие велеа „Не“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше полна со сенешто – крпи, картонска кутија со игли, конци, петлици и копци, прибор за бричење, парче ластик, но и нешто писма, некакви документи, фотографии.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)