куршум (имн.) - не (чест.)

Оловниот куршум не погоди овојпат ништо. Сиот избезумен, мажи да паѓаат виде.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Толе паѓа на пусија уште два трипати, но навистина ниеден куршум не го погоди.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Има ли некој кој од куршум не се плаши?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Куршумите не престануваа да му фиукаат над главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А додека куршумот не му ја скршил челната коска го сонувал своето планинско село и својот црвен сетер во него. И некоја своја Марија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ама секој куршум не убива секого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, било за да останам, ниеден куршум не ме фаќа. „Некогаш и господ ќе те види и ќе се замеша, велеше мајка, и да не го викаш ќе те побара, ќе застане да те брани.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само му се присенуваше точката, модра а веќе црна, на челото на Нако, токму меѓу веѓите, небаре вампирски мур, а не наречнички предрек, како од навидум случаен, а всушност прицелен истрел, од куршум не однадвор ами одвнатре.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Е, па војна е, му вели Мисајле Ковачот на Јошета. Куршумот шета, оди, вели, и куршумот не знае кого ќе го погоди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Куршумот не прашува кој си, што си, од кај си. Гранатата - ич.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може од утре да не бидеме заедно, вели, којзнае кој куршум не мисли отаде ридовине, вели. Ја кревам главата и гледам отаде ридовите. Во празното небо, оголено и изгребано.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)