култура (имн.) - на (предл.)

123. Белешки врху вештествената култура на старобалгарското ханство и основанието му в Европа, с една картина, от Г.Баласчев (Собствено издание), Софија, 1902.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
122. Така на пр., г.Баласчев, охриѓанец родум, наместо да се занимава специјално со историјата и интересите на Македонија, ми ги изучува бугарските интереси и „материјалната култура на бугарското ханство” 123 нешто што го има за Македонија истото значење како и историјата на Абисинија до покрстувањето на Абисинците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
“Self-determination”, вели Radu, уметничкиот директор на студиото за физичка култура на Manhattan.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овие два става, од кои првиот воспоставува хиерархиски однос во кој ИЈ ја игра улогата на феудалец- врховен господар барајќи безусловна лојалност од преведувачот, а вториот воспоставува хиерархиски однос во кој преведувачот е ослободен од било каква одговорност кон инфериорната култура на ИЈ од текстот, коегзистираат паралелно со зацврстувањето на колонијалниот империјализам во деветнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Промената од култура на книгите кон култура на електронските комуникации, радикално ќе го промени начинот на којшто го употребуваме јазикот, на сите општествени нивоа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Накратко, огорчувањето веќе не го предизвикува национализацијата на културата туку културата на Другиот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Му доаѓа да се „изблуе“ на културата на угнетувачите и со радост признава дека, секогаш кога ќе се спомнат западните вредности, колонијалниот поданик „ја потегнува својата мачета или барем гледа да му биде при рака“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
(...) Со појавата на пангерманизмот Гетеовото воспитно влијание во Германија се гаси: сведувајќи ја културата на ексклузивниот култ на праисконските сили, Volksgeist-от победува и, притоа, ги разоткрива своите тоталитарни потенцијали.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Доаѓам од култура којашто е фалусна, машка, култура на палката, пендрекот и ножот, во зависност од потребата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Зборувам за митското, племенско размислување, за дивјаштвото, примитивизмот, за неписменоста, за криминалниот менталитет, за кражбите, за лагите, за легализација на лагите, за културата на лажењето, за самоволието, за новокомпонираниот рурален менталитет којшто плаче додека убива и убива додека плаче...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ова може, превртено или реципрочно, да се каже за секој идентитет и секоја идентификација: нема однос кон себе и поистоветување на себеси, без култура, но мојата култура како култура на другиот, култура со двоен генитив и разлика во себе.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако нешто е прифатено како убаво, не е важно со кој интензитет тоа е врз вашето тело, не е битно дали тоа нешто во вашето тело може да предизвика карцином или дека телото може да го отфрли.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Такви се работите во општество во коешто владее културата на убавото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За Кулик: „Вистинската демократија може да биде воспоставена врз политички инклузивната идеја на зооцентризмот (човекот како дел, а не мера за биосферата на нашата планета) - Зооцентризмот го интегрира човекот како супкултура во поголема целина на соединетата култура на ноосферата (изведено од noos: способност за мирисање, сетило за мирис)”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За воспоставување на прекинатиот еколошки тек Хундертвасер размислува и подоцна, во својот текст „Култура на серењето- Свето серење“ (1979-1980).
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Книгава нема за цел да се натпреварува, на пример, со книгата на Џоел Дерфнер Женче: Мојот поход да станам најгеј- човекот на сите времиња и што стана наместо тоа; со книгата на Доналд Ројтер Гејдар36: Врховен инсајдерски водич за шестото геј- сетило; со книгата на Кети Криминс: Како хомосексуалците ја спасија цивилизацијата: вистинската и јуначка приказна за тоа како геј- мажите го обликуваа современиот свет; со книгата на Кевин Дилало: Неслужбен геј- прирачник; со онаа на Џуди Картер: Хомоприрачник: како да стапиш во контакт со сопственото внатрешно хомо: водич за опстанок за лезбејки и за геј- мажи; со онаа на Френк Браунинг: Културата на желбата: парадоксот и перверзноста во геј- животите денес; со онаа на Даниел Харис: Подемот и падот на геј- културата; со онаа на Берт Арчер: Крајот на геј и смртта на хетеросексуалноста; или дури и со веќе класичниот преглед на Мајкл Бронски: Судир на култури: создавањето на геј- сензибилитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да кажеш дека геј- мажите имаат својствен, посебен, карактеристичен однос со културата на поширокото општество во кое живеат не е ништо повеќе од кажување нешто крајно очигледно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поточно, ќе разгледаме низа културни творби и активности што, се чини, имаат важна улога во учењето како да се биде геј: холивудските филмови, оперите, бродвејските мјузикли и други класични и популарни музички дела, како и кампот, обожавањето диви, дрегот, културата на мускулестост, стилот, модата и внатрешното уредување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако постоењето на машка геј- култура редовно се признава како факт, еднакво редовно се одрекува како вистина. ‌Да кажеш дека геј- мажите имаат својствен, посебен, карактеристичен однос со културата на поширокото општество во кое живеат не е ништо повеќе од кажување нешто крајно очигледно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Му пишуваше на тогашниот министер за култура на Франција, Жак Ланг, да ми биде овозможен двомесечен престој во познатиот француски преведувачки колеџ во Арл, сместен во еден средновековен замок кој некогаш служел како болница, дисперзиран дел од културниот простор Ван Гог.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Некои се искашлуваа, ’ркаа и плукаа врз тротоарот. Леле, ама култура на урбано живеење!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во 1956 година е именуван за прв министер за култура на НР Македонија.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Аристократската култура на Европа околу 1600-та била многу повеќе космополитска отколку раниот либерализам од времето на Волтер, “средниот” либерализам меѓу 1870 и 1914 и либерализмот по 1950-та кој се двоуми меѓу десницата и левицата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од друга страна, знаеме дека маниризмот е склон кон „отворените“ политички системи, а класицизмот кон „затворените“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бидејќи, за систематично да се поткрепува културата на контрадикции, за едно отворено свртување кон феноменот на масовната култура, за константно да се испитува привилегираната позиција на интелектуалецот, и за да се поддржат демократските промени, мора да се биде изрод, бастард.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Некакво искуство кое би ги поддржало ваквите стремежи во (македонската) политичка и културна традиција, не постои, што значи дека секој кој ги смета за свои во денешна (Македонија) мора да биде незаконско дете на сеприсутната национална традиција, значи бастард. okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)