Меѓу корисниците на овој „штос“ беа и Transamerica Corporation, најголемата осигуретелна куќа во Америка (по нејзината триаголна кула се препознава целиот Сан Франциско) и компјутерската корпорација Honeywell. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 117
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Првата го смести меѓу кориците на магазинот целиот свој нов управувачки комплекс, комплет со кулата и покривот, а вторава компанија тродимензионално го „огласи“ својот најнов компјутер.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На тој начин, печатената порака би била проследена со тонски запис, а цели делови од текстот можат да бидат проследени со музика, како јај радио и ТВ огласите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
— А тоа значеше задушување на востанието во неговата прва фаза, во самиот почеток.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И не е никакво чудо, Адем е чифликсајбија со имот од илјада дулуми, илјада и петстотини овци, сто и педесет говеда, дваесет коњи; со кула и кошари за чифчиите, а Муарем е негов измеќар, само за разлика од другите тој не е обичен слуга, а служи со извесен понос.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Искинатите телефонски мрежи и железничкиот сообраќај меѓу Битола и Солун, запалените беговски чифлички кули и слами, оружаните напади во целиот битолски револуционен округ, поразите на аскерот скоро во сите операции, му задаваа сериозни грижи не само на валијата и пашата во Битола, туку го натераа сериозно да се замисли и Хилмипаша во Стамбол, а преку него и самиот султан Абдул Хамид.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толе ја запали и оваа Етимова кула и собра што можеше да се тера нагоре.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се спуштив по Галата, покрај Галата Кулата и преку Караќој наближив кон стариот (ески) мост.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тоа дете, подоцна низ годините, ги виде по целата земја кулите и градовите, ги виде и островите со заливите и пеперутките, само скриеното си остана скриено, и тајното си остана тајно или само наѕрено, мигум насетено.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во долниот дел од фотографијата, во две колони, со нејзин ракопис, беа испишани стихови кои зборуваа за човек кој од својата педесетгодишнина го гледа во себе детето како се искачува по ридот, торбето назад, усните издадени напред, брза кон високата прозрачност од каде што се гледа светот, големите кули и градови, се искачува упорно и постојано, за да го дофати и да го осознае она што сѐ уште му е скриено, далечно и тајно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А така и се случило. Не го донеле ни до половина кула и веќе закрцкало, коскената крепост се ниша.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Водарите не полнеа вода ако таа не наредеше, варџиите не ја гаснеа варта ако таа не го кренеше камшикот, а делкачите на каменот што се собираше за градење на џамијата, а што ќе преостане и за кулата и теќето, не работеа додека таа не поминеше и со опул не ги штрекнеше.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Седеле крај оган во кулата и, ситни, измислувале прикаски за големиот земјоделец Рокамболо, а тој, по секоја нивна прикаска, повторувал танцувајќи: „Во мојата цитадела со грстови храна делам!“
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
За казна, ќе продолжи во синџири да копа и да бара дијаманти.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ајде да направиме летен театар од песокливи кули и сонливи дилижанси и бакнежи од шаторски преспивања Ајде да направиме летен театар со карневалски маски со скришни сказни со ружи и ѕвона што ќе ечат крај езерото.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
„Сум одел само до Кратово. И по друг пат, маскарски, над Џгури кај што се топи во жижници олово и сребро. “ ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Уште дедото на некогашниот маскар кој ги минувал овие патишта, еднаш дури и со благородниот патник Челеби од Стамбол, раскажувал во Кукулино за тој град од камени куќи, стари мостови, џамии и беговски кули и прозорци од зелено стакло и со стотици чешми и водоскоци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Филмот завршува со слика од неколку патнички коли и автобуси полни со туристи кои го поминуваат мостот кај Кулата и восхитени од убавината на ова божјо катче, се враќаат на југ.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Многу стрмен е камениот гол ѕид на Котелската Кула и длабока е бездната. Колку траеше летот до дното?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)