кула (имн.) - во (предл.)

Беше тоа гравура на една заоблена градба со правоаголни прозорци и со мала кула во преден план.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога скелињата биле нови, се издигале околу скелетот на некоја застаклена кула во Гинза и по нив врвело од работници.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Згора на тоа, по некој ден, од кулата во Небиље втаса абер оти бегот ќе го носи валијата на лов во нашата планина на ското наше требаше да даде триесетина души на терачи.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во списокот на повеќе од 150 „непригодни“ рок и поп нумери што по бомбардирањето на кулите во Њујорк ги објавија здружените американски радиостаници, се најдоа десетина што со години ги свирев по игранките: Imagine, In The Year 2525, Hey Joe, Obla Di Obla Da, Knockin`on Heaven`s Door, Bridge Over Troubled Water…
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеа да го заробат или, Уште полошо, да го згмечат со нога.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Зад неа се издигаше кула во круг на куќи, мошне слични на бункери од минатата војна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ги толчеа најубавите куќи, а ја столчија пред мои очи и пред очите на таткото на Алегра и нашата синагога, онаа со двете кули во матроски риги и личните кубиња на нивниот врв.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дојдов до него и го тргнав за ракавот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Прв пат го видовме на дрвената кула во дворот на одборот и бидејќи Ангелина гласно проговори зошто таков млад и силен маж не е во борбата, тој се поискриви малку и ни ја покажа својата една нога-дрвена!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Неговиот глас ја нема ни силината ни цврстината како тогаш кога го пушташе од дрвената кула во дворот на Одборот во Гаково кога постојано си ја поткреваше црната коса што му паѓаше над десното око.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Зад него останаа павилјоните на затворот, со стражарските кули во дежурство и боцкавите жици по ѕидините.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој го изложи пред нашите срамежливи погледи својот патлак во највисоката кула во нашето маало.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Настан, како што рече тој, полн со симболика и така нешто)… зборував, зборував…
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе ја направам од железо и тоа ќе биде највисоката кула во светот“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Момче, верувајте ми, сега не смеам ништо да ви кажам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од друга страна тоа е и почетен навестувачки знак за моето согледување на проблемот на “архитектониката”, како некаква замислена прва цигла во овој скромен обид да се создаде “нехендикепирана куќа” во текст, то ест некаква нејзина анаморфоза, одблесок што го нарекувам “Децентриран дом” и кого што, колку и да е “виртуелен”, повеќе го преферирам како “место за живеење” од навестената сигурност (стерилност) на “нехендикепираната куќа”. (узбуна, паника, “веќе шизоидно станува ова преплетување на жанровите”, велат прасињата и ги затнуваат нежните уши; но волкот продолжува да дува и да дрдори сеќавајќи се на зборовите оставени во аманет: МОЈОТ ДОМ Е МЕМОРИЈА Е ТЕКСТ Е ПРИКАЗНА) Виртуелно-реално, централно-странично, (не)хендикепирано, ете веднаш пар потпорни столбови во форма на поларности, дихотомии и дистинции, се чини неизбежни дури и при обидите да се “градат кули во воздух”, што отприлика е намерата на овој текст; зборот “хендикеп” (вон своето примарно “коњско”, т.е. спортско значење кое потекнува од англиските коњски трки), од една страна асоцира на тнр.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)