крчма (имн.) - се (зам.)

Гасне сѐ. Над крчмите се згуснува темен превез.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Иако лутата течност не беше варена од зрела `рж бев пијан и безумен и знаев дека сите во крчмата се плашат од моите очи - улишта на пакост и закана.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во крчмата се пластеше млака, нејасна тага, ползеше по голите маси, ги начнувше луѓето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)