крв (имн.) - ми (зам.)

— Имаш право, побратиме. Ете и мене крвта ми зовира кога и гледам ќелешковци, распишчолени, кај виа нашите роспии, како се лигават.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Како решен?“, праша смерно и кротко Филозофот, додека мене крвта ми вриеше од возбуда. „Така“, рече Лествичникот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ГЛАСОВИ: Чорбаџи Томче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Крлежи, крлежи, пијавици! Крвта ми ја испивте!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Крвта ми удира на уши, ми тропа. Водоврик ми е направено лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Целата крв ми се собира на лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ги гледам рацете: крвта ми капе од едната дланка во другата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И се изврев некако од под труповите и крвта ми се пушти во жилите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По одмаздата од која настрада синот на инспекторот, по тој настан од кој крвта ми стана волча а лицето темно, сината маштеа ѝ забрани на Ана да разговара со мене и да ми носи книги но не бев сигурен дека на Ана не ѝ е тешко нашето оттуѓување.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Миризбата на крвта ми создаваше нагони за повраќање, но се сопирав и се обидував да не дишам низ нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ама ете, во собата, ме фаќа некој страв и срам, вели и сета крв ми запира. Кон никаде не оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)