Летале што летале и приближиле до некое краиште од земјата, слегле и си починале, си попасале тамо троа тревичка, чунки такво било местото што немало никаква животинка рана за штркови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
На истиот начин се користат горните и долните краишта од ногалките на креветите.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Некои се спасени на друг начин и, подоцна, нивното чување се толерира во некои краишта од поранешна Југославија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)