Кажете дека тоа не е Дишан, свртете го тоа, и еве го. 
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сметам дека во Џаспер Џонс го пронајде својот вистински духовен син; всушност Џаспер Џонс на овој или оној начин, во своите слики внесуваше некаква слика која потсетува на Дишан.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со подзината уста која потсетува на човечка насмевка ги набљудува минувачите низ Трговскиот.
               
             
           
            
            
              „Сонце во тегла“
               од Илина Јакимовска 
              (2009)