кој (имн.) - додуша (сврз.)

Зачудениот поглед на рецепционерката, која додуша се имаше изнагледано сè и сешто, го потсети дека маската е се уште на него.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Слично посакувал и Рудолф II: духовно-политичко соединување на “диспаратното” во неговото загрозено царство, една Европа која додуша е плуралистичка што се однесува до нациите, региите, вероисповестите, племињата, но која пронаоѓа надрелативно единство во интелектуалното соединување на сите спротивности; интересно е што Рудолф II не е фасциниран со сликата за Перикловата Атина или августовскиот Рим, кои се узори за секоја класика, ниту пак ја толерирал состојбата in politicis; него го обзема Александрија од времето на “Musei- on”, тогашната заедница (на државна сметка) на учени луѓе, и Хадријановиот Рим каде што настанал Пантеон, симбол на синкретизмот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)