Но оваа врска на кибернетиката и “хуманистичките науки” за писмото, која не е случајна, води кон еден уште подлабок потрес. 54 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Забелешки 1).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но од онаа страна на теориската математика, развојот на практиките на информација мошне ги проширува можностите на „пораката“, сѐ до точката до која таа не е повеќе „пишан“ превод на еден говор, пренос на едно означено кое би можело да остане говорно во својот интегритет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Историјата и знаењето, istoria и episteme секогаш биле определувани (не само од страна на етимологијата или философијата) како свиоци на видикот на повторното присвојување на присутноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Само ѝ ја подаде раката, која таа ја стегна со светнати очи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Наводно несовпаѓање со некоја психолошка теорија за човечката когниција Како што забележавме порано, нападите на AI често пати добиваат форма во која таа се сфаќа како некомпатибилна со некоја друга психолошка или невролошка теорија која се смета за авторитативна.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Тој остана да ѝ биде единствениот родител и сам да се бори со својата тага, за која таа никогаш не стана сосема свесна.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сега, како возрасен човек, тој знаеше дека постојаната веселост беше само маска зад која се криеше нејзината долгогодишна осаменост, брана без која таа немаше да може да продолжи понатаму.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Само визии, внатрешен насатн одвоен од простор, а овде, околу, се сеголо и пусто и неплодно, и нема, и немало, никогаш никакво дрво, ни мртво, и ако има и мртво е, тогаш е мртво како спомен зашто тоа дрво е онаа јаболкница, под која еднаш се криеја од дожд, под која таа 'ртеше во танка облека.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пелагија од рани зори ја вртеше рачката на машината за ронење, прва доаѓаше а последна си одеше и пченката од гредите на тремовите се преселуваше во големите вреќи, а вреќите во запрегата со која таа ги носеше во воденицата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во тие мигови, додека интензивно ги следи информативните емисии, ги чита весниците и на сите можни начини настојува да ја разбере ситуацијата во Твојата земја, госпоѓа Лејбовиц постапува токму онака како што би постапувала Твојата мајка: по факс Ти го испраќа планот на град Скопје (каде ли го нашла, добрата душа!), молејќи Те да го одбележиш местото на кое живее Твоето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Те нема дури ни формално: доколку внимателно ги препрочиташ сите 64 нејзини писма, коишто (впрочем!) го претставуваат најдобриот и најинтересен дел од Твојот епистоларен роман, лесно ќе забележиш дека Елен Лејбовиц Тебе секогаш Ти се обраќа со неутрална формулација Господине, а безмалку во секое обраќање нагласува дека информациите (за Тебе и за Твоите книжевни и други планови) воопшто не ја интересираат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Елен Лејбовиц не ја издвојуваат само околностите во кои вие двајца се среќавате (без формално да се сретнете) и комуницирате (без да си кажете дури и еден единствен збор), туку ја издвојуваат интенцијата со која таа решава да Ти пристапи и доследноста со која ја спроведува својата чиста намера.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Би сакал да бидам птица на која таа со своите мали бели и остри секачи би ѝ ја одгризала главата.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Затоа што елиминирањето на границите значи бришење не само на нејзините манифестни компоненти, туку и надминување 77 Бидејќи, како што истакнуваат Донан и Вилсон, границите може да послужат како корисни метафори за разбирање на немањето корен на многу популации во денешно време, но тоа не треба да го прикрие фактот дека секој поединец живее во или меѓу границите на национални држави, како и дека тие граници се секогаш повеќе од метафорични.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Види Hast- ings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Iden- tity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 10. 62 на дисхармонијата која таа ја нагласува.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Татко, уште во младоста, кога се запознал со Мајка, ѝ беше дарил големо шише со лимонова колонска вода со која таа често се смируваше при големите потреси во нејзиниот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)