Дури и во неговата последна година, кога цвеќето го ставаше пред луѓето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Но, ти одбра да те заседнат во градината на Бари и Рози, со подадени дланки, но без кошничка со овошје врз нив. Па, и што ќе ти е таа?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Масичето, можеби пониско од нормалното и подизлупено, изгледаше тукуречи кокетно со малата ткаена крпа под ибричето со цвеќе, со Библијата, мојата машина за пишување и кошничката со испишани изводи од десната страна и рамчето со слика од Стефана, на левата.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)