кочина (имн.) - кој (зам.)

На крајот од сите негови 24 часовни свињарења и мирисот на кочина кој редовно го носеше со себе, ќе дојдеше кај мене и горко ќе се исплачеше.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)