— Оти, мори песјачко, ми и к'ниш децата, чавките да те к'ват и орлите коските да ти и носат? — и во таа безумна состојба ја грабна за коса.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Вам лага, мене чиста вистина, ако не, коски да ми истинат, пцишта да ме искинат, орли да ме исколваат, вземи да ме закопат, да би да ме отрујат, далги да ме однесат, молњи да ме црносаат, гламји да ме гламјосаат...
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Секој ден ти да јадеш помивка и зиме топлина на кожата да не сетиш студот во коските да ти влезе, како да си полн со мразулци!...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се трештам јас, а после си велам, море гледај си работа Методија, имаш работа да сработиш, а не коски да гледаш.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Секоја коска да ме врти, како да е измрдана од лежиштето, од зглобот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ете што направи Мокриев, вели мајка, мокри коските да му останат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А толку ги имам замразено возовите, како по коски да ми врват.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој му се потсмеваше сега на оној поган голтар, кој имал преку своите коски да ја преметне само уште својата парталава кожа и повеќе ништо друго.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
1. КОГА МЛАДИТЕ СЕ ВЕСЕЛАТ, СТАРИТЕ СЕ СРДАТ - не затоа дека таквите веселби ги плашат, ами дека во тој ритам не смогнуваат да мрдат без коска да исчанчат ил' око да вџашат ...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Вака не ми е лезет чикнфрајд пиле зашто можам да згрешам некоја коска да фрлам во јардот и смокот да ми се задави и на самото место дед мртов да остане...“
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Кожава обеси ја, ќе ја штавиме за опинци, вика Лазор Ночески, дробовиве клај ги настрана, вели, ако немаш сатар, дај ми секирче, треба сите коски да се одделат од ’рбетот, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)