коска (имн.) - го (зам.)

А додека куршумот не му ја скршил челната коска го сонувал своето планинско село и својот црвен сетер во него. И некоја своја Марија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оваа ноќ, кога ногата до коска го болеше, тој си дозволи едно барање.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тие до коска го цицаат општеството во кое односот на вработен спрема пензионер е 1 према 10.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)