Лелеј! Лелеј, лелеј, пиштам јас, си ја кубам косата се разбркувале во врбушките, нашле крстици со пушки, со ножеви, со матерки, со куршуми и што ти не. Небаре капици сено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ситната жена со песочна коса се беше наведнала напред преку задниот дел од столот пред неа. Таа ги подаваше рацете кон екранот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тие бујни побелени коси се криеја големите архиви на балканската историја на нашето семејство во егзил, на илјадагодишното страдање на Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)