Од тие дрвја се одбивале секирите на дрварите и се кршело железото, од плитко засечената кора се цедел сок по густина и бледомедена боја сличен на коскена срцевина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа и трите букови стебла биле највисоки во шумата на која никој немал тапија, ни везир ни валија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во браздите на сивите кори се враќаше живот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се распаѓа листот гранки пукаат и кората се рони во грдиот простор.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Ветките на смреките веќе не беа збрчкани суви коски на непознато животно од предискони.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)