копито (имн.) - во (предл.)

Сега обеспокоениот коњ, без затегнати узди и со тежина без рамнотежа на себе, вртејќи ја муцката кон белите и црвените дамки на силните гради, се отфрлал од место само со задните нозе, со удар на копита во празно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ни шлапкаат ситните копита во снегот. Бее, што е бе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не стоеше токму среде патот ама пак на патот, како автостопер - со копитата во банкината, со напнати гради и брадиче напрчено како кренат палец, и со наназад свиткани рогови небаре козите се бранеле од неговата љубовничка напаст.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го измамил јавачот со тоа што не бегал и со сета тежина му се обесил на широкиот колан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)