конец (имн.) - го (зам.)

Малечко беше клопчето и конецот го довлековме до тука, а пред нас кој знае колку долг пат се влече, по какви долови и ридови, по какви шуми и трапишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа како конец го сече небото од едниот до другиот крај.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Благуна и Десимир потоа неколку пати се сретнаа долу, зад копите во ограѓето, а тоа не остана незабележително од жителите на Потковицата и врз Благуна падна тешка клевета - дека таа, оној пат, ги предала и дека сѐ уште ги предава луѓето од Организацијата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ибн Бајко, небаре таен конец го влече, куц-куц, стрча да види што е таа работа со жената: не скокнала таа, белки, векови за да не донесе некој абер.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но конецот го стегна за шијата и го штрекна изненадено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И кога ѝ никнуваа заби нанижавме на конец варена пченица и конецот го обесивме на едно дрво.„Како што раѓа лесно дрвово, така со лесно да му никнат запчињата на девојчево.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од тие неколку невини и копнежливи љубовни погледи, додека мајката, кинејќи го со заби конецот го крпеше Десимира, се изроди сета идна несреќа на чупата и на сиот сој Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа како конец го сече небото од едниот до другиот крај.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)