- А еден ден само го згрчи лицето: - Отсега, деца, само компири ќе јадеме.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Кој и да одеше во тие места, компири ќе донесеше и сите што ги имаа пробано ги фалеа, ама никому со години не му текна да запрета некој в земја и да види дали ќе се сторат и во нашето планинско место.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
А некни, оставајќи го празниот ковчег засекогаш отворен, издивна насолзено: - Отсега, деца, само компири ќе јадеме. Но ќе мораме да внимаваме .. Малку се ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во сандачето (тоа беше куферче) бенге зела од кај браќа си дветри кила компири, и кога ѝ кажа на Митра дека таа ќе го зготви петелот, ни со бонгур ни со ориз, ами со компири, оваа зина од чудо и за малку што не извикна: „Да е видел господ, кокошка со компири ќе ми готви ваа орјатка! Шо ни се чуло, ни се видело!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- А компирот ќе биде ли? - Имам пресна матеница, - рече чесниот старец. - И некое киселче, можеби.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)