командант (имн.) - на (предл.)

Оттука и врските што ги имал со некои паши, како што е Беадин-паша од Солун, Исмаел-паша, командантот на главната команда на румелискиот корпус во Монастир, па и министерот за трговија Ахмед-паша.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога се исилува пред решителната акција одново да оди таму, командантот на местото му зборува како се надева дека наскоро лично ќе го покани во новиот базен на локалната бања во која термалните води имаат потврдена лековитост, срдечно го тупка по рамото и се смее со полните заруменети образи што откриваат страстен пијач, додавајќи дека, дури тоа нему и да не му е потребно, особено со оглед на претстојната работа, добро ќе му дојде малку релаксација.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од своја страна британската воена мисија Spike барала од Force 399 да интервенира кај командантот на 48. дивизија мисиите Brasenose и Spike да останат на територијата каде што се наоѓале.291
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тито го уверил Маклин дека по изготвувањето на планот тој ќе им издаде наредба на своите команданти на теренот да ги преземат сите мерки за да се спроведе во дело планот во договор со неговите офицери на самото место, чија задача ќе биде да ги координираат операциите кои ги изведуваат партизаните со акциите на сојузничкото воздухопловство.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Од своја страна и ГШ на НОВ и ПО на Македонија беше презел активности со цел да стапи во контакт со командантите на бугарските окупаторски единици.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тогаш нашите војници го ликвидираа Алекса Брчето, го фатиле, наоружен и во фашистички облечен, како оди за да им се придружи, кај Германците на Чауле, а Анѓеле веднаш си ја прибра Митра назад, го распрчка гробот, ја откопа рубата и ја однесе во Одборот - за да ја благослови лично командантот на војската.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Набрзо потоа му се родија и внуките, Македонка и Пиринка, па тој, сиот угреан од радост, велеше: - Барем уште една да ни родеше; неа ќе ја крстевме Солунка, за сите три да ни беа заедно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беше командант на чета во неговата бригада.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Тој служел во касарната во населбата Аеродром и се пензионирал како полковник и командант на касарната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во салата влезе командантот на послугата, во свечена униформа, со лице вкочането од лажните зулуфи, приоѓајќи му на професорот Артур.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нејзините надежи и делумно ќе се исполнат, кога Татко, сплеткан во витлите на Големата војна, најверојатно жртва на хасмата*во родниот Подградец, работејќи во еден период како преведувач по француски јазик и инспектор на училиштата на албански јазик (според записи на легендарниот поетот од Подградец Ласгуш Порадеци), под управа на француската администрација, по наговор на командантот на француската окупациона зона Едуард Огист Иполит Мортје ќе се најде, по тајни патишта, во цветот на младоста, во Истанбул за да учи за кадија, крај својот вујко Али Фетхи-беј, во времето на најжестоките борби за создавање на нова Турција, по целосниот распад на Османската империја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем нејзиниот постар син Ариф не го знаеше францускиот јазик и не ги познаваше добро француските војници на чело со командантот на воената територија на Подградец, припоена на тогашната Република Корча, а зарем тие не му ветија еден ден, кога ќе заврши војната да го прифатат на студии во Франција? Зарем не му беше ветена иднината?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Маршираше со униформата на шпански борец, со стари учесници во Октомвриската револуција, прославени команданти на пролетерски бригади во антифашистичката борба, со медали на градите, заедно во колоната со генерали во свечени униформи, со амбасадори во свечени одежди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш тој бил веќе командант на бригада.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Откако изврвеа долгите колони и се разместија над селото и над манастирот кон границата, еден офицер го повика кметот, му се претстави дека е командант на единиците и му кажа дека се зајакнува границата, бидејќи Албанија се подготвува да ја заземе зоната.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога командантот на штабот се врати од град, нареди да се запре пукањето.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Така некако“, рече Мише, „но најмногу на него се сеќавам поради пијанството и шлаканиците што ги добивме од наставникот по фискултура кој им беше како некој војвода или командант на браниците.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Баталјон мирно!... - ја пренесуваа командата командантите на баталјоните.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Готово ли е? - праша командантот на бригадата. - Готово! - одговори комесарот!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Напред го водеше орото командантот на бригадата Планински.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Настрана комесарот разговараше со комадантите на баталјоните и издаваше упатства.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Утринава ме најде командантот на бригадата и порача заедно да појдеме со тебе на падината над Пишишки Камен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сѐ е тука, - молбено рече Крстовица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По еден миг подигна очи и, кодку што отвори уста Василопулос и се оџвари на грчки: - Дај го ваму торбичето!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не грижете се. Јас ќе се погрижам таа да биде казнета и за пример и за страв.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица со наведната глава оди пред Кузе и, кога влегоа во канцеларијата на управникот командант на Прењес, таа застана до вратата и со уплав во очите гледа во чолакот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Командантот на англискот брод им се извинил на нивните офицери поради непријателското однесување на граѓанството. Такво однесување и тие не очекувале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но командантот на бродот сепак сметал оти непримерното однесување на граѓанството не било од политички причини.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Сега!“ му вика Геро со крената рака како командант на топовска батерија.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Бесни викотници на командантот на четата: - Митралезот!!! Дејствувај!!!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А тој ја сакаше татковината, ама не можеше да се разбере со командантот на логорот чија и која татковина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се исправи и рече: - Повикај ми го командантот на милицијата. - Имате врска, генерале.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Седни... и барај ми го главниот интендант, потоа командантот на магацините со оружје... Ајде, врти!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Слушна чекори. Командантот на четата поминува долж рововите и наредува да го чистат оружјето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Или, да речеме, командантот на вториот вод на првата чета. Вистински кавалерист!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Потоа го испратија на некој курс за водници и ете ти го командантот на вториот вод на првата чета... Или да речеме заменикот политкомесар.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Командантот на магацините - почувствува лесен допир по рамо и прво ја виде телефонската слушалка исправена пред лице.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го ослободија. Ја тука да гние и државата да троши - рече командантот на логорот - ја таму да загине, од една страна е исто, а од друга нека докаже колку ја сака татковината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вечерта научената девојка го нарами ранецот во кој го стави торбичето со вендузите и му се јави во земјанката на командантот на баталјонот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Командантот на бригадата ни рече дека за три дена ќе завршиме и ќе ѝ дојде крајот на оваа проклета војна и дека тие, кои ќе се покажат храбри, ќе добијат една недела наградно отсуство.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Пандели - тивко и скоро нежно му се обрати на командантот на бригадата. - Тука Кикицас. Да, да.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие стоеја неколку време по тоа пред командантот на младинските бригади – Мече збунет и исплашен, а Беличот загледан право во очите на младинецот со окалки, низ кои што тој ги гледаше малку потсмешливо.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И така, Мече се најде одново пред командантот на младинските бригади.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
КОЊОТ ВАРДАР Тоа беше во септември месец, заробивме еден бугарски полк меѓу селата Борово и Крњево, Кавадаречко.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Другите останаа во Крстец. Тој ден останавме таму на позиција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ме викна командатот на баталјонот и ми рече: Милке, тебе ќе те преправиме во селанка, ќе те качиме на еден коњ, ќе го товариме со дрва и ќе одиш во Прилеп, божем продаваш дрва, за да видиш каде е непријателот и да се распрашаш со колку оружје се наоружани.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Изгледа на командантот Методија (Мече) од Прилеп му беше страв дека е женско на стража па го испратил неговиот шифрант да ме викне. Јас му порачав да не се грижи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Командантот на нашата бригада го разоружа командантот на бугарскиот полк во мое присуство, му пријде малку поостро и бугарскиот командант му се сврте со овие зборови: Ас сичко ше ти дадам, и коњот и сѐ што има на него.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Боро од Неготино ни беше референт по оружје, знаев дека честопати им ги земаше пушките на партизаните што се на стража па потоа ги клеветеше кај командантот на дивизијата, и нормално, тој ги викаше потоа на рапорт.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)