колце (имн.) - и (сврз.)

И едната и другата боја не се држеше јако за колцата и малку по малку боите фатија да се рушат и под нив фати да сјае нивната природна боја „словенска” со одблесок „македонски” од географската област во која се распределени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А тој се врти колце и удира во луѓето, сака да се провре меѓу нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одиме така по куќи и исправаме. Влегуваме и во тремот на Дуко Вендија. Дуко наспичува колца и пуфка со цигарата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се вртам така колце и си го закривам лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)