кола (имн.) - ме (зам.)

Ќе беше згодно некако. (стр. 27-28) Мајка ми и Госпоѓа Витрив, до мене, се грижеа, одеа горе-доле по собата чекајќи да ми спадне грозницата. Една амбулатна кола ме имаше донесено.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Но колата ме труцка - најде причина Огнена да му се пожали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или тоа беше нејзиниот начин на умилкување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)