кожа (имн.) - му (зам.)

Кожата му се тресеше, му поигруваше во ситни бранчиња.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Беше со среден раст и имаше широки рамена, беше компактно граден, лицето му беше широко, а косата и тенот на кожата му беа посветли од оние на Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Портретот на насмеаниот ветерански син во зелената униформа на гардискиот подмладок кој во септември треба да тргне во градската гимназија,со руса залижана коса и бледа кожа му дојде на Александар како џокер во надополнувањето на неговата приказна за ветеранската идила.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кожата му се наежи, како кога некое другарче како дел од детската игра ќе почнеше да стружи стрипор од ќошот на бетонскиот ѕид на зградата каде што живееше.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кој знаеше тогаш дека кожата му била со две лица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кожата му е избоцкана, речиси искината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Петра исто така тој ден го виде Дине, ама не му се приближи, не му проговори, како да чувствуваше дека под кожата му се тркалаат костенови ижувини, нејзе ѝ беше мило што е надвор, што ја прикрпува бараката, што може да го удри чиста ава, што околу него се трчкаат неговите и дечињата на Тронда.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А некому кожата му е стара и танка, не му се шие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кожата му е бела, му се изѕира, ко излитена кошула. Нема капка крв под неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)