книга (имн.) - не (чест.)

- Ама, дедо, во книгата не пишва така. Ти тоа сам го измислуваш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Шеретски ме погледна дедо, се потсмевна под мустак и продолжи: - Така де, во книгата не пишува така, ама со умот треба да си кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ниту една книга не се произведува индивидуално, како што знаеш.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
До пишувањето на оваа книга не можев никако да се ослободам од пораката на писателот Митруш Кутели (Димитр Паско) од родниот Поградец, тестаментот упатен до своите деца.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Телефонот нему не му беше слабост така што таа несмасна книга не му ни требаше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Та слушај ме ти, менека, книги не знам да појам, а за времето се разбирам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Меѓутоа, едно знам. За Жеро Жерав има многу сказни. Сто и една. И повеќе. Во книга не ќе ги собереш.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Додека ги читав расказите на Марта, сфатив дека на нејзината идна книга не ѝ требаат такви „вообичаени“ рецензии.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Зарем светот не е таков создаден од Бога? Зарем Книгата не е полна со важни личности и со безименото мноштво, со првенци и со оние другите, останатите, безименото множество, со патријарсите и со нивното масовно човечко стадо, дури и во самиот состав на избраниот народ...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Каде е сега? Меѓу предводниците? Се разбира, затоа и е тука. Не, не е подведен меѓу послушниците.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зарем книгите не доаѓаат од соништата, а соништата од книгите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ви ја искажувам повторно мојата бескрајна благодарност за вашата солидарност и блискост во овие тешки времиња.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Зошто е тоа така? Најпрвин, земено генерално, вие во книгата не ги именувате ниту местата, ниту ликовите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Не сакам ни да чујам, - викна Абраш, - ти реков, книгишта не ме интересираат, не сум јас „бубалица“ па да читам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ни книгата не ја носи за да ни раскажува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А книгата е тука, крај нив, до нив, за книгата не мораат да се поминуваат километри, за книга не мора да се моли.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)