книга (имн.) - веќе (прил.)

Со години веќе не пишуваше. Списанијата и книгите веќе не се продаваа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ако само ги подѕирнеме најзачестените потврди за филозофски ангажман, ќе утврдиме дека книгите веќе не се пишуваат на истиот начин.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Промената не се случи во еден ден, месец, туку исцело во скриениот моќен бран што се сосредоточи во перчето на своето очитување разлевајќи се во мај 68- та, во Франција и низ светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Наеднаш сетив дека книгата веќе не ми е во рацете.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)