книга (имн.) - остане (гл.)

А потем сите книги останаа празни, без ниедно слово во нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Продавачката на книги остана со прстот во устата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И додека плачев над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано, Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат, а ќе им ги заборават вистинските, природните.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А јас потем ги бркав во воздух словата што летаа кон небото, додека не се разбудив во страшен страв.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оставајќи ги на страна неколкуте текстови што несомнено дивергираат од основната концепција на двете книги останува да забележиме дека и првата и втората „Пасквелија“ со најдоброто во себе претставуваат единствен идејно- тематски и стилско- естетски блок во кој хронолошки се открива животописот на Пасквелската долина сѐ до наши денови: од приказот на првите мали јунаци од типот на Огулиновци, преку војната, до виорот на револуцијата и големите промени што таа ги внесува во животот на пасквелчаните.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Татковото второ умирање настапи откако неговите книги останаа без животот што им го внесуваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгите го губеа поранешното значење, голем дел од нив престанаа да живеат, освен неколкуте во кои беше останала пепелта од испушените цигари врз страниците каде беше задржано Татковото фениксовско присуство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)