Кметот се истегна самозадоволно:
- Немаше повисок од мене.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кметот се бакна со Крстана и потоа сите тргнаа кон неговата куќа, каде што ги чекаше Бојана. Таа не излезе.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кметот се поднасмевна и рече дека е тоа најскромното нешто што можеа да го направат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)