квечерина (имн.) - таа (зам.)

Многу квечерини таа стои на патната врата да го пречека него, милиот гостин.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога една квечерина таа наближила до прозорчето од собата на Кијмет, за да ѝ подаде нешто за јадење, од собата слушнала блага, милозвучна песна, со убави зборови на турски јазик.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)