Ако е потребно, имам јас врски – самоуверено вели Иван и навистина, без никаков проблем, влегуваат во болничката зграда.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Се качувам по скалите. Качувањето трае долго.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Секогаш кога влегувам во просторијата за сослушување иследникот стои пред прозорецот со грб свртен кон вратата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Лифтот не запира, но качувањето трае долго, како во порно филм. – Супер е, само цревото пропушта вода – му вели Гога од спалната, а тој е веќе во бањата и пее некоја ла-ла-ла канцона.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А потоа минувам низ тесен темен ходник.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)