кафе (имн.) - и (сврз.)

Пиеше црно турско кафе и пушеше жолт како смил најубав тутун...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И навистина, во кафеанчето му се приближи еден од прилепските чорбаџии, со кого кајмакамот често пиеше кафе и нарача две кафиња.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
МАРА: Кате, подај ми ја, ќерко, кутијата од кафето и донеси филџани.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (Ѝ ја подава кутијата од кафе, дупла кутија кафе и шеќер, и голема дрвена лажица, со какви што се служат). Повели, мамо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тивок полжав Транзисторот Кога појдовме в град по вода, кафе и цигари (во Ѓавато нема продавница) купивме и едно транзисторче на батерии, од оние на кои некогаш се слушаше народна музика на излети, или натпревари пред зграда кинеско, само 250 денари.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Сега има бол кафе и локум.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Владиката поудобно се навали на миндерот, шмркна кафе и, оближувајќи ги подгорените усни, праша: - А пари, велам пари, зашто црква со пари се гради, а не со молитви и желби.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од зборувањето на албански јазик, ние нешто разбравме – го слушнавме името на улицата што ја бараме и зборовите кафе и чај. Толку разбравме од албанскиот јазик.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еден наш роднина во градот порача кафе и кога виде дека нема кајмак, му се пожали на келнерот, а тој, пезевенкот, се врати во кујната и во филџанот плукна неколкупати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еден саат чука тик-так, тик-так, Собирајте од афион мак Зрнциња кафе и пламено кајче и правете хероин за идните во воздухот сили поколенија; не чекајте време нема. Нечии мили кафени труби О, мила врбо бесрамна Наравоучение ни цицка, ни гс ко штица си рамна, Ако сакате да живеете долго исти се сите стомаци и да бидете здрави кога се полни бидете работливи како мрави. Кон одот за господа и божјиот суд на бескрајната Ако сакате да бидете први (верници) меланхолија во долината не бидете победни и од црви. сивите пци. 54 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Снегот што наврнал преку ноќта ја беше скрил сета друга грдотија на градот, и сликата што сега ја гледаше пред себе беше прекрасно и неверојатно чиста.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Полека отпиваше мали голтки од првото кафе и ги гледаше ретките снегулки надвор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На клупата под старата цреша цигарата ја пушеше на голо, без кафе и пријателки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мирисот на кафето и чадот на евтината цигара го разбуди Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А сега одиме кај мене на кафе и цигара, моите се излезени па ќе бидеме сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па, во интерес на еден помалку на токсикологија, а и поради фактот дека ни ти не можеш баш да се пофалиш со интелигенција, па лесно еволуираш од глупава во поглупава... и најглупава, го удостојуваш со еден час, ама само кафе и толку.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мајка ми му донесе на осамениот гостин кафе и тутун и тој си завитка цигара, шмркаше и пушеше, а потоа, на крајот, тажно воздивнувајќи, рече: „Мојот бел коњ што ми го украдоа минатиот месец, сè уште го нема.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Седевме, пиевме кафе и молчевме во еден момент, кога младичот замавна со раката кон девојката која во тоа време влегуваше во градината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој стана, тие двајцата се бакнаа и додека сите гледаа во тој бакнеж, таа се ракуваше со него, иако обете нивни раце беа обвиени околу нејзините раменици.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секое утро слегував во салата за појадок, земав кафе и пециво и се преместував во хотелското фоаје.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Војната на екранот изгледаше како video-game, дотолку повеќе што постојано се повторуваа истите вести. Couch- Рамнодушна кон војната во Ирак, си го сркав кафето и го грицкав шведското пециво.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мојата мерка за војната во Ирак беше - едно кафе и пециво.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Камилски се сети дека Мајка често служеше чај, подготвуван со еден голем и мал ибрик, се со врелата вода од големиот ибрик се попарувал чајот од малиот ибрик и потоа одозгора се истурала количина врела вода, чајот се служел со посебни чашки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски оваа потрага по тајните на порцеланот во Кина и во Европа ја вршеше за да ја спореди со неговата судбина во Османската Империја, во којашто под името чини (ini) ќе се подразбере домашната керамика, со центар во Изник, каде што во голема мера ќе се користи кинеското и персиското искуство во подрачјето на грнчаријата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Порцеланот на голема врата влегува во Европа во мода во времето на барокот и рококото, а со појавата на чајот, кафето и чоколадото се создаваат и голем број облици на садови, се појавува поимот за сервис како целина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше зачуден трагајќи по речниците колку многу турцизми се употребувале, но и натаму се употребуваат во балканските јазици за означување разни садови, како: бардак, барде, вид лонче кое служи за пиење вода (од турски bardak); ибрик, поголем бакарен сад за вода со посебно извиен тесен отвор, се употребувал уште како сад за масло и како сад во кој се топли вода, како и за варење кафе и чај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сојузниот с уште го немаше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секретарката ме послужи со кафе и замоли малку да се стрпам оти Сојузниот разговара на телефон со Вашингтон!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
ТОКМУ ВО ТАА ЕСЕН кога Сирмевци се приготвуваа за свадби, седеа група агалари во едно од прилепските кафиња и слушаа како еден од нив раскажува; кога, одеднаш се разнесе силна смеа во кафето: – Ха-ха-ха-ха – се насмеа слатко прилепскиот кадија и ги погледа агаларите околу себе со извесна иронија на лицето, слушајќи го оној пред него да раскажува како во прилепската нахија имало раја непокорна на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го праша како е со здравјето, како си помина на туѓина и којзнае уште колку прашања ќе му поставеше да не стаса кафето и да не го ѓибнеше на најосетливата жица.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пукна ѓаволот, — си рече Бисера и го фати под мишка, го заведе дома, му даде столче, го кладе ѓезвето за кафе и седнаа да се разговараат како родители и чедо по две три години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Исклучок се ќушињата, каде што се шмрка кафе и скришум се глодаат сендвичи од Старбакс.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Додека прислужникот на училиштето влегуваше и излегуваше да донесе кафе и ракија за честење, Комисијата ја објасни целта на своето доаѓање; кажа дека треба да изврши проверка на местата од овој пограничен реон: да се одбележат синорите, да се изврши маркирање на теренот срамнувајќи го со картата во која е уцртана границата, односно да се изврши разграничувањето меѓу двете држави.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сепак, се снаоѓа: - Влечки? Вади влечки од возилото, С. ги навлекува, оди до замислената бања, тука моча и повлекува вода: - Ми фали кафе и кока-кола.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Седеа така молкум неколку мига, а потоа тој долеа уште кафе и запраша: „Зошто претполагаш дека тоа ќе биде ноќва?“ „Така.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И кога тие бели нешта ќе ја почув-ствуваат сончевата топлина зовриваат и тонат удолу кон салатата и кон старото и смрдливо говедско, на талогот од кафе и на главите од белите риби и по десетина секунди на сонцето тие заминуваат, тонат и големата валкана крпа сега ги прекрива купиштата од смет што остануваат тивки и без движење.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога конечно успеав да разговарам со неа, дознав дека не е закажан денот на погребот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше недела и градот беше пуст. Конечно најдов едно отворено кафѐ и појадував.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дури тогаш го минав едниот од седумтте мостови преку Рона и тргнав кон хотелот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марија беше станата, но ја облетуваа новинари и фотографи и ја претрупуваа телефонски повици од сите страни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Клепна клепалото, - ќе речеше дедо ми кога ќе го сетеше мирисот на кафето и тогаш брзо-брзо баба ми прва се измолкнуваше од постелата, зашто таков бил редот, а по неа и дедо ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Мал знак на внимание кон наделеку познатата госпоѓа Петра“ „Со ништо не сум ве задолжила“, рече Петра поклопувајќи го со едната рака кесето со кафе и подавајќи ја другата кон шишето вињак, како да е готова да ги турне назад кон него и без проблем да ги тргне кон себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Прво го извади пакувањето од половина килограм со немелено кафе и го стави на масата, в десно од себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа таму му годеше: ја оставаш колата, влегуваш во барот на едно кафе, го испиваш, ги плаќаш и кафето и миењето на колата, а потоа стануваш и си заминуваш во измиена и исчистена кола. И однадвор и одвнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мајката Перса ги послужи со кафе и слатко. Не со пржен јачмен, туку со вистинско кафе од што замириса целата просторија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Има чиста кожа со боја на непечено кафе и широки црни мустаќи што му се надвиснале над влажните усни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А, јас бев, пиев кафе и пак се вратив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)