Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Според карактерот на планот на содржина, можеме да издвоиме две основни типолошки класи на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Може да се рече дека системот за изразување на бројни вредности во архаичното грчко писмо го следел создавањето на конкретно грчкиот алфабет, но не бил истовремен со него.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Изразувањето на бројните вредности со помош на систем на писмо го одбележува карактерот на писмото, неговата парадигматика.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Преку својот адвокат (Т. Китановски и неговиот заменик В. Бубевски) кои му ја изготвија тужбата тој, преку суд, побара од нив солидарно да ги покријат трошоците за лекување и да му исплатат оштета за претрпена болка и психофизички повреди со трајни последици, која според наша проценка беше доста фер и праведно побарана сума од 3.400.000 МКД (55.735 ЕУР) – со оглед на претрпените физички и душевни болки поради нагрденост, како и со оглед на трајниот карактер на последиците и намалената животна и работна активност за во иднина, односно пропуштената заработувачка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во граѓанската парнична постапка што Јакшиќ ја поведе пред Основниот суд Скопје II, ги тужеше компанијата- подизведувач во која работеше и плус уште две други компании кои се јавуваа во улога на изведувач и инвеститор на објектот на кој се случи повредата при работа [н.з. станува збор за ГТД „Бетон – Штип“ АД како второтужен и ГУТ „Луна Корпорација“ ДОО – Скопје, како третотужен].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Револтирана од ова, Зефиќ вели дека „оваа инспекција кај нас за џабе постои“ и со право констатира дека трудовите инспектори, при било каква реакција од работник, само одат кај директорите „на посета и муабет“, попатно го бараат досието и божем прават записник – а сѐ со цел да го прикажат во нивните извештаи и да покажат дека нешто работат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Незадоволна од ваквиот исход, правничката Зефиќ упатува неколку претставки до надлежните органи: до Министерот за правда, Управата за извршување санкции, до Народниот правобранител т.е. Омбудсманот (И. Мемети)5 и иницијатива до Уставниот суд на РМ за оценување на уставноста и законитоста на некои спорни членови од новиот Правилник за систематизација – која 75 подоцна беше отфрлена со образложение дека фамозниот Правилник, за чиј недостатоци свои забелешки имаше и надлежната УИС, „е само интерен акт – па оттука, бидејќи нема карактер на пропис, овој суд не е надлежен за негово оценување“!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Битно е да се посочи дека во периодот пред настанување на работниот спор не беа набавени и користени заштитни очила, што може да се оцени како голем 209 пропуст – имајќи го предвид карактерот на работата што ја работи Ф.И. и постојаното прскање на емајл.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Заштитната облека што ја користат ја добиваат еднаш на неколку години, па обично е истрошена и стара.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Жан Ложје, француски поет и актер Романот Времето на козите е прекрасна романсирана сатира, потхранета со семејни сеќавања и искуства, којашто добива фантазмогоричен карактер а ла Свифт, толку способна да го прикаже иреалниот и бурлескен карактер на секоја диктатура..

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во романот Времето на козите, козарите се донесени во градот, за да се преобратат во хомогена работничка класа; верувањето во животот и земјата се алтернира со восхитот на Танатофиловите карактери на Сталин.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во сефардскиот печат, дури и во умерениот „Ел Тиемпо” го напаѓаа за неумерено покачување на рабинската плата, а уредникот Јицак Давид Флорентин, еден од угледните личности на Солун што ги запозна уште при првата посета на градот, дури без стегање напиша еден текст од секташки позиции: изворот на арогантноста - ѝ поминува низ мислите текстот што најмногу ги здоболе и Цви и неа - е ашкенаското потекло на главниот рабин; таму, според тој луд Флорентин, лежи причината за тешкиот, автократски и нееластичен карактер на главниот рабин, додека без срам потаму пишува дека „ние Сефардите сме луѓе со слатка, флексибилна и добродушна расположба”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Цви веќе цврсто ги држеше уздите на власта, а таа силна запрега тој ја тераше во ризичен трк, опиен од слободата што, за разлика од Жешов, Виена и Берлин, тука широко му ги отвораше своите простори... Таа знаеше дека дел од критиките се точни.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во првиот број на листот при дното на уводната страница, под линија, како што е тоа уобичаено во некои медицински лексикони за народ, беше курзивно напечатена оваа максима со негови иницијали: „Солидните темели на нашата културна заедница се само позитивните принципи на Христовата етика, а неразоримата платина на врвот на нејзиниот громобран е само јакиот морален карактер на нејзините слободни синови”.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тоа несоодветство просто го гонеше секого на насмешливост, груба или добродушна, зависно од карактерот на човекот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ова води во карактеристичен облик на уметност во којшто многу типови на стимулација се здружени поради стимулација, повторно будење или интензивирање на психоделичното доживување, за време на кое нормалните критички матрици на мислењето стануваат дезинтегрирани и поместени кон попримитивни и спонтани реакции, иако субјективно имаат карактер на естетско доживување.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Така, денес се пристапува кон создавање народни спортски и пејачки друштва, младински и студентски сојузи, во кои се јакне националниот дух и свеста за народниот карактер на секоја голема уметност, а се удира по сето она што одбива да се декларира како народна уметност, а можеби самата е уште подлабоко во своите корења – изворен народен дух (мислев, се разбира, на мојот џез, инспириран од народната песна).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Бараше да се создадат претпоставки за воспитување и образование во школскиот систем, кои како прва и основна вредност ќе ја признаат националната култура, оти таа била „пиреј што не може да се искорне“, иако комунизмот, таа беда на духот се обидувала и тоа да го стори; рече дека денес, повеќе од кога и да е, се пристапува кон создавање народни спортски и пејачки друштва, младински и студентски сојузи, во кои се јакне националниот дух и свеста за народниот карактер на секоја голема уметност, а сѐ удира по сето она што одбива да се декларира како народна уметност.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Борбата на Дишан за идеите „против“ уметноста го забрза појавувањето на Дада, го поттикна надреализмот и ѝ го покажа патот на авангардата во 70-тите години, од објективната уметност до поп-артот (Енди Ворхол: „Сѐ е убаво“), од минималистичката уметност до концептуалната. 10 год. по првиот Ready-made, Марсел Дишан повторно потпишува едно дело со карактер на манифест.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со еден револуционерен гест, Дишан јасно покажа дека сѐ, буквално сѐ, може да биде уметност. Дека таа доаѓа од свеста, а не од својствата на делото. Подоцна тој ќе напише: „Бидејќи и самите туби за бои, кои уметниците ги користат се производ на Ready-made“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Таа влијае на содржината и на карактерот на уметноста барем во онаа мера во која влијае и родот (genger), дури или можеби посебно тогаш кога уметникот се обидува намерно да ја трансцендира.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Посебниот карактер на романската пропаганда се потврди и од блиските настани со настапот на оружената четничка акција на пропагандите, кога романската, како пропаганда на земја што нема заедничка гранична линија со Македонија, во таа форма главно и не се изрази.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

141. Во последно време во бугарската наука сѐ повеќе се протежира теоријата за хунско-алтајскиот карактер на Протобугарите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Рада во меѓувреме по својата стара навика почна со анализа на ликовите и карактерите на Раде, Анѓа и Ѓорѓе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, природата на нештата го научи да балансира со сосема спротивните карактери на Ружа, Рада и психички нестабилната сестра Ана. ***

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во согласувањата меѓу особеностите на работата на сонот, истакнати на почетокот на овој текст, и оние кои истражувачот на јазиците ги откри во праксата на најстарите јазици би се осмелиле да видиме потврда на нашето сфаќање за регресивниот, архаичен карактер на начинот на кој мислите се изразуваат во сонот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Клучот на оваа деконтекстуализација и самото одредување на редимејд-от вешто се објаснети со стегнатата инверзија со која Дишан ги довршил овие белешки: „Реципрочен редимејд: Да се користи Рембрант како даска за пеглање“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Карактерот на механизмот на часовникот, сам по себе го оддалечува фактот на изборот, проткајувајќи го со неутралност, но, во сраснувањето- судирот постои уште една компонента која го спречува секој структурен каприц и ја гарантира диференцијацијата, спецификацијата на редимејд-от, а тоа е индиферентноста. Се работи за авто-селекција.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Не! рече изненаден Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И карактерот на турските заемки е во зависност од влијанието.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски уште на почетокот сакаше да му даде одреден теоретски карактер на разговорот и прв се огласи: Дали сте слушнале за Гастолатрите?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Вториот дел од будењето беше поврзан со будниот карактер на ѕвонарот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Голтањето беше успешно и незабележливо, како улога која соодветствува на карактерот на самиот актер.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Пиктографскиот карактер на многуте симболи е јасен (нпр. птица, риба), додека други не можат да се протолкуваат.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во младоста како да го наследив татковиот култ кон романот Боговите се жедни од Анатол Франс, во кој на еден посебен начин се пишува за карактерите на владетелите и за Француската револуција.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Подоцна ќе ви испратам една книга од која ќе го разберете карактерот на општеството во кое живееме и стратегијата со која ќе го уништиме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сите тие го знаеја карактерот на газдата и тивко минуваа крај него, со нем знак на почит.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

4. Исплата на надоместоци од плата ЗИПДНД во 1992 година вклучи одредби со кои се регулираше висината и исплатата на надоместоците кои имаат карактер на заедничка потрошувачка и висината и исплатата на надоместоците кои имаат карактер на материјални расходи.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

ЗИПДНД од 1993 година повторно ја регулира исплатата на некои надоместоци кои имаат карактер на заедничка потрошувачка и материјални расходи.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Мил имаше и теорија во врска со откривањето на карактерот на човекот преку чекорењето, одењето.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

– Ако имаме касмет да стигнеме до него, колај ќе ја разбистриме сета работа – им велеше попот на другарите -ама не верувам. Не нѐ остава тој пес кадијата; ќе нѐ расипе уште во Прилеп – со право се плашеше попот, знаејќи го свирепиот карактер на прилепскиот кадија.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Лошата зима и мекиот карактер на Селима го одвратија од оваа намера и тој се врати во Стамбол, откажувајќи се од лудите амбиции на татка си да го покори и поислами целиот свет.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

- Штом ќе препознаам некаде присуство на невиност ако не можам да му се придружам барем сочувствувам со него - реков во желба да го дообјаснам карактерот на моето учество во настанот кога веќе беше речено дека сум го подржал она што се случуваше минатата ноќ.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Боите го одразуваат карактерот на човекот“, им велеше тој.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Заслуги за тоа секако има и англиската фирма Burbery, која иконичкиот моден знак го претвори во симбол на едно време, специјализирајќи го своето производство врз белите мантили за дожд. Burbery мантилите станаа митска етикета главно поради филмската уметност, особено поради детективските филмови за Филип Марлоу (главен јунак на Чендлеровите романи) или инспекторот Мегре на Сименон.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Носталгичен призвук мантилот за дожд стекна кон крајот на педесетите во филмот Казабланка, како особен знак на машкиот карактер на големата ѕвезда Хемфри Богарт.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Една од клучните архетипски фигури на поп митологијата, КАУБОЕЦОТ, носел токму такви пантолони.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По 1919 г. карактерот на населението се промени со преместување на муслиманите кои зборуваат турски и најголем дел на Бугари и со прилив на огромен број грчки бегалци, грчка Македонија во 1938 доминантно беше населена со Грци.